A: Dit is een vraag die veel productfabrikanten willen stellen, en het meest voorkomende antwoord is natuurlijk "omdat de veiligheidsnorm dit voorschrijft."Als u de achtergrond van elektrische veiligheidsvoorschriften goed begrijpt, zult u de verantwoordelijkheid erachter ontdekken.met betekenis.Hoewel het testen van de elektrische veiligheid op de productielijn wat tijd in beslag neemt, kunt u hiermee het risico op productrecycling als gevolg van elektrische gevaren verkleinen.Als u het in één keer goed doet, is dit de juiste manier om de kosten te verlagen en de goodwill te behouden.
A: De elektrische schadetest is hoofdzakelijk verdeeld in de volgende vier typen: Diëlektrische weerstands- / Hipot-test: De weerstandsspanningstest past een hoge spanning toe op de stroom- en aardcircuits van het product en meet de storingsstatus ervan.Isolatieweerstandstest: Meet de elektrische isolatiestatus van het product.Lekstroomtest: Detecteer of de lekstroom van de AC/DC-voeding naar de aardterminal de norm overschrijdt.Beschermende aarde: Test of de toegankelijke metalen constructies goed geaard zijn.
A: Voor de veiligheid van testers in fabrikanten of testlaboratoria wordt dit in Europa al vele jaren toegepast.Of het nu gaat om fabrikanten en testers van elektronische apparaten, informatietechnologieproducten, huishoudelijke apparaten, mechanisch gereedschap of andere apparatuur, in verschillende veiligheidsvoorschriften zijn er hoofdstukken in de voorschriften, of het nu UL, IEC, EN is, die markering van testgebieden omvatten (personeel locatie, instrumentlocatie, DUT-locatie), markering van apparatuur (duidelijk gemarkeerd met "gevaar" of te testen items), de aardingsstatus van de werkbank van de apparatuur en andere gerelateerde voorzieningen, en het elektrische isolatievermogen van elke testapparatuur (IEC 61010).
A: Bestand tegen spanningstest of hoogspanningstest (HIPOT-test) is een 100% standaard die wordt gebruikt om de kwaliteit en elektrische veiligheidskenmerken van producten te verifiëren (zoals vereist door JSI, CSA, BSI, UL, IEC, TUV, enz. internationaal veiligheidsinstanties) Het is ook de bekendste en meest uitgevoerde veiligheidstest voor productielijnen.De HIPOT-test is een niet-destructieve test om te bepalen of elektrische isolatiematerialen voldoende bestand zijn tegen voorbijgaande hoge spanningen, en is een hoogspanningstest die van toepassing is op alle apparatuur om ervoor te zorgen dat het isolatiemateriaal voldoende is.Andere redenen om HIPOT-testen uit te voeren is dat het mogelijke defecten kan detecteren, zoals onvoldoende kruipafstanden en spelingen die tijdens het productieproces worden veroorzaakt.
A: Normaal gesproken is de spanningsgolfvorm in een energiesysteem een sinusgolf.Tijdens de werking van het voedingssysteem, als gevolg van blikseminslagen, bediening, fouten of onjuiste parameterafstemming van elektrische apparatuur, stijgt de spanning van sommige delen van het systeem plotseling en overschrijdt deze aanzienlijk de nominale spanning, namelijk overspanning.Overspanning kan op basis van de oorzaken ervan in twee categorieën worden verdeeld.Eén daarvan is de overspanning die wordt veroorzaakt door directe blikseminslag of blikseminductie, ook wel externe overspanning genoemd.De omvang van de bliksemimpulsstroom en de impulsspanning is groot en de duur is zeer kort, wat uiterst destructief is.Omdat de bovengrondse lijnen van 3-10 kV en lager in steden en algemene industriële ondernemingen echter worden afgeschermd door werkplaatsen of hoge gebouwen, is de kans om rechtstreeks door de bliksem te worden getroffen zeer klein, wat relatief veilig is.Bovendien gaat het hier om huishoudelijke elektrische apparaten, wat niet binnen het bovengenoemde toepassingsgebied valt en niet verder zal worden besproken.Het andere type wordt veroorzaakt door energieconversie of parameterveranderingen binnen het voedingssysteem, zoals het aanbrengen van de nullastlijn, het uitschakelen van de nullasttransformator en het aarden van eenfasige boog in het systeem, wat interne overspanning wordt genoemd.Interne overspanning is de belangrijkste basis voor het bepalen van het normale isolatieniveau van verschillende elektrische apparatuur in het energiesysteem.Dat wil zeggen dat bij het ontwerp van de isolatiestructuur van het product niet alleen rekening moet worden gehouden met de nominale spanning, maar ook met de interne overspanning van de gebruiksomgeving van het product.De weerstandsspanningstest is bedoeld om te detecteren of de isolatiestructuur van het product bestand is tegen de interne overspanning van het voedingssysteem.
A: Normaal gesproken is de AC-houdspanningstest acceptabeler voor veiligheidsinstanties dan de DC-houdspanningstest.De belangrijkste reden is dat de meeste geteste items onder wisselspanning zullen werken, en de wisselspanningstest biedt het voordeel dat twee polariteiten worden afgewisseld om de isolatie te belasten, wat dichter bij de spanning ligt die het product bij daadwerkelijk gebruik zal ondervinden.Omdat de AC-test de capacitieve belasting niet oplaadt, blijft de stroomwaarde hetzelfde vanaf het begin van de spanningstoepassing tot het einde van de test.Daarom is het niet nodig om de spanning op te voeren, omdat er geen stabilisatieproblemen nodig zijn om de stroommetingen te controleren.Dit betekent dat tenzij het te testen product een plotseling aangelegde spanning waarneemt, de operator onmiddellijk de volledige spanning kan toepassen en de stroom kan aflezen zonder te wachten.Omdat de wisselspanning de belasting niet oplaadt, hoeft het te testen apparaat na de test niet te worden ontladen.
A: Bij het testen van capacitieve belastingen bestaat de totale stroom uit reactieve en lekstromen.Wanneer de hoeveelheid reactieve stroom veel groter is dan de werkelijke lekstroom, kan het moeilijk zijn om producten met een overmatige lekstroom te detecteren.Bij het testen van grote capacitieve belastingen is de totale benodigde stroom veel groter dan de lekstroom zelf.Dit kan een groter gevaar vormen omdat de operator wordt blootgesteld aan hogere stromen
A: Wanneer het te testen apparaat (DUT) volledig is opgeladen, vloeit er alleen echte lekstroom.Hierdoor kan de DC Hipot Tester de werkelijke lekstroom van het te testen product duidelijk weergeven.Omdat de laadstroom van korte duur is, kan de stroombehoefte van een DC-houdspanningstester vaak veel lager zijn dan die van een AC-houdspanningstester die wordt gebruikt om hetzelfde product te testen.
A: Omdat de DC-weerstandsspanningstest de DUT wel oplaadt, moet de DUT na de test worden ontladen om het risico op elektrische schokken te elimineren voor de operator die de DUT hanteert na de weerstandsspanningstest.De DC-test laadt de condensator op.Als de TU Delft daadwerkelijk wisselstroom gebruikt, simuleert de DC-methode de werkelijke situatie niet.
A: Er zijn twee soorten weerstandsspanningstests: AC-bestendigheidsspanningstest en DC-bestendigheidsspanningstest.Vanwege de eigenschappen van isolatiematerialen zijn de doorslagmechanismen van AC- en DC-spanningen verschillend.De meeste isolatiematerialen en -systemen bevatten een scala aan verschillende media.Wanneer er een AC-testspanning op wordt toegepast, wordt de spanning verdeeld in verhouding tot parameters zoals de diëlektrische constante en de afmetingen van het materiaal.Terwijl gelijkspanning de spanning alleen verdeelt in verhouding tot de weerstand van het materiaal.En in feite wordt het falen van de isolatiestructuur vaak tegelijkertijd veroorzaakt door elektrische defecten, thermische defecten, ontladingen en andere vormen, en het is moeilijk om ze volledig te scheiden.En AC-spanning vergroot de kans op thermische doorslag ten opzichte van DC-spanning.Daarom zijn wij van mening dat de AC-houdspanningstest strenger is dan de DC-houdspanningstest.Als tijdens daadwerkelijk gebruik de weerstandsspanningstest wordt uitgevoerd en DC wordt gebruikt voor de weerstandsspanningstest, moet de testspanning hoger zijn dan de testspanning van de wisselstroomfrequentie.De testspanning van de algemene DC-houdspanningstest wordt vermenigvuldigd met een constante K en de effectieve waarde van de AC-testspanning.Via vergelijkende tests hebben we de volgende resultaten verkregen: voor draad- en kabelproducten is de constante K 3;voor de luchtvaartindustrie bedraagt de constante K 1,6 tot 1,7;CSA gebruikt over het algemeen 1.414 voor civiele producten.
A: De testspanning die de weerstandsspanningstest bepaalt, is afhankelijk van de markt waarin uw product zal worden geïntroduceerd en u moet voldoen aan de veiligheidsnormen of -voorschriften die deel uitmaken van de importcontrolevoorschriften van het land.De testspanning en de testtijd van de weerstandsspanningstest zijn gespecificeerd in de veiligheidsnorm.De ideale situatie is om uw klant te vragen om u relevante testvereisten te geven.De testspanning van de algemene weerstandsspanningstest is als volgt: als de werkspanning tussen 42V en 1000V ligt, is de testspanning tweemaal de werkspanning plus 1000V.Deze testspanning wordt gedurende 1 minuut aangelegd.Voor een product dat op 230 V werkt, is de testspanning bijvoorbeeld 1460 V.Als de spanningsaanlegtijd wordt verkort, moet de testspanning worden verhoogd.De testomstandigheden van de productielijn in UL 935 zijn bijvoorbeeld:
| voorwaarde | Toepassingstijd (seconden) | toegepaste spanning |
| A | 60 | 1000 V + (2 x V) |
| B | 1 | 1200 V + (2,4 x V) |
| V=maximale nominale spanning | ||
A: De capaciteit van een Hipot-tester verwijst naar het geleverde vermogen.De capaciteit van de houdspanningstester wordt bepaald door de maximale uitgangsstroom x de maximale uitgangsspanning.Bijv.: 5000Vx100mA=500VA
A: De parasitaire capaciteit van het geteste object is de belangrijkste reden voor het verschil tussen de gemeten waarden van AC- en DC-spanningstests.Deze parasitaire capaciteiten worden mogelijk niet volledig opgeladen tijdens het testen met wisselstroom, en er zal een continue stroom door deze parasitaire capaciteiten stromen.Bij de DC-test blijft, zodra de parasitaire capaciteit op de DUT volledig is opgeladen, de werkelijke lekstroom van de DUT over.Daarom zal de lekstroomwaarde gemeten door de AC-houdspanningstest en de DC-houdspanningstest verschillend zijn.
A: Isolatoren zijn niet-geleidend, maar in feite is bijna geen enkel isolatiemateriaal absoluut niet-geleidend.Bij elk isolatiemateriaal geldt dat wanneer er een spanning over wordt aangelegd, er altijd een bepaalde stroom doorheen zal stromen.De actieve component van deze stroom wordt lekstroom genoemd, en dit fenomeen wordt ook wel lekkage van de isolator genoemd.Voor het testen van elektrische apparaten heeft lekstroom betrekking op de stroom die wordt gevormd door het omringende medium of het isolerende oppervlak tussen metalen delen met wederzijdse isolatie, of tussen delen onder spanning en geaarde delen bij afwezigheid van foutspanning.is de lekstroom.Volgens de Amerikaanse UL-norm is lekstroom de stroom die kan worden geleid vanuit de toegankelijke delen van huishoudelijke apparaten, inclusief capacitief gekoppelde stromen.De lekstroom bestaat uit twee delen: één deel is de geleidingsstroom I1 door de isolatieweerstand;het andere deel is de verplaatsingsstroom I2 door de verdeelde capaciteit, de laatste capacitieve reactantie is XC=1/2pfc en is omgekeerd evenredig met de voedingsfrequentie, en de verdeelde capaciteitsstroom neemt toe met de frequentie.toenemen, zodat de lekstroom toeneemt met de frequentie van de voeding.Als u bijvoorbeeld een thyristor gebruikt voor de voeding, verhogen de harmonische componenten ervan de lekstroom.
A: De weerstandsspanningstest is bedoeld om de lekstroom te detecteren die door het isolatiesysteem van het te testen object stroomt, en een spanning aan te leggen die hoger is dan de werkspanning op het isolatiesysteem;terwijl de vermogenslekstroom (contactstroom) bedoeld is om de lekstroom van het te testen object onder normale werking te detecteren.Meet de lekstroom van het gemeten object onder de meest ongunstige omstandigheden (spanning, frequentie).Simpel gezegd is de lekstroom van de weerstandsspanningstest de lekstroom gemeten zonder werkende voeding, en de stroomlekstroom (contactstroom) is de lekstroom gemeten onder normale werking.
A: Voor elektronische producten met verschillende structuren heeft de meting van de aanraakstroom ook verschillende eisen, maar over het algemeen kan de aanraakstroom worden onderverdeeld in aardcontactstroom, aardlekstroom, oppervlakte-naar-aarde contactstroom, oppervlakte-naar-lijn lekstroom en oppervlak. -naar-lijn lekstroom Drie aanrakingsstroom Oppervlakte-tot-oppervlak lekstroomtests
A: De toegankelijke metalen onderdelen of behuizingen van elektronische producten van Klasse I-apparatuur moeten ook een goed aardingscircuit hebben als beschermingsmaatregel tegen elektrische schokken, afgezien van basisisolatie.We komen echter vaak gebruikers tegen die willekeurig Klasse I-apparatuur gebruiken als Klasse II-apparatuur, of de aardaansluiting (GND) direct loskoppelen aan de voedingsingang van de Klasse I-apparatuur, dus er zijn bepaalde veiligheidsrisico's.Toch is het de verantwoordelijkheid van de fabrikant om het gevaar voor de gebruiker dat door deze situatie ontstaat te voorkomen.Daarom wordt een aanraakstroomtest uitgevoerd.
A: Tijdens de AC-houdspanningstest is er geen standaard vanwege de verschillende typen geteste objecten, het bestaan van zwerfcapaciteiten in de geteste objecten en de verschillende testspanningen, dus er is geen standaard.
A: De beste manier om de testspanning te bepalen, is door deze in te stellen volgens de voor de test vereiste specificaties.Over het algemeen stellen we de testspanning in op 2 keer de werkspanning plus 1000 V.Als de werkspanning van een product bijvoorbeeld 115VAC is, gebruiken we 2 x 115 + 1000 = 1230 Volt als testspanning.Uiteraard zal de testspanning ook verschillende instellingen hebben vanwege de verschillende kwaliteiten isolatielagen.
A: Deze drie termen hebben allemaal dezelfde betekenis, maar worden in de testindustrie vaak door elkaar gebruikt.
A: Isolatieweerstandstest en weerstandsspanningstest lijken erg op elkaar.Breng een gelijkspanning van maximaal 1000 V aan op de twee te testen punten.De IR-test geeft doorgaans de weerstandswaarde in megohm weer, niet de Pass/Fail-weergave van de Hipot-test.Normaal gesproken bedraagt de testspanning 500 V DC en mag de waarde van de isolatieweerstand (IR) niet minder dan enkele megaohm bedragen.De isolatieweerstandstest is een niet-destructieve test en kan detecteren of de isolatie goed is.Bij sommige specificaties wordt eerst de isolatieweerstandstest uitgevoerd en daarna de weerstandsspanningstest.Wanneer de isolatieweerstandstest mislukt, mislukt de weerstandsspanningstest vaak.
A: De aardverbindingstest, sommige mensen noemen dit de aardcontinuïteittest (Ground Continuity), meet de impedantie tussen het DUT-rek en de aardpaal.De aardverbindingstest bepaalt of het beveiligingscircuit van de DUT de foutstroom adequaat kan verwerken als het product uitvalt.De aardingstester genereert maximaal 30 A gelijkstroom of AC rms-stroom (CSA vereist een meting van 40 A) via het aardcircuit om de impedantie van het aardcircuit te bepalen, die doorgaans lager is dan 0,1 ohm.
A: De IR-test is een kwalitatieve test die een indicatie geeft van de relatieve kwaliteit van het isolatiesysteem.Het wordt meestal getest met een gelijkspanning van 500 V of 1000 V, en het resultaat wordt gemeten met een weerstand van megohm.De weerstandsspanningstest past ook een hoge spanning toe op het te testen apparaat (DUT), maar de aangelegde spanning is hoger dan die van de IR-test.Het kan worden gedaan op AC- of DC-spanning.De resultaten worden gemeten in milliampère of microampère.Bij sommige specificaties wordt eerst de IR-test uitgevoerd, gevolgd door de weerstandsspanningstest.Als een te testen apparaat (DUT) de IR-test niet doorstaat, mislukt het te testen apparaat (DUT) ook de weerstandsspanningstest bij een hogere spanning.
A: Het doel van de aardingsimpedantietest is ervoor te zorgen dat de beschermende aarddraad bestand is tegen de stroom foutstroom om de veiligheid van gebruikers te garanderen wanneer zich een abnormale toestand voordoet in het apparatuurproduct.De veiligheidsstandaardtestspanning vereist dat de maximale nullastspanning de limiet van 12 V niet overschrijdt, wat gebaseerd is op de veiligheidsoverwegingen van de gebruiker.Zodra de test mislukt, loopt de operator minder risico op een elektrische schok.De algemene norm vereist dat de aardingsweerstand minder dan 0,1 ohm moet zijn.Het wordt aanbevolen om een AC-stroomtest te gebruiken met een frequentie van 50 Hz of 60 Hz om te voldoen aan de werkelijke werkomgeving van het product.
A: Er zijn enkele verschillen tussen de weerstandsspanningstest en de stroomlektest, maar over het algemeen kunnen deze verschillen als volgt worden samengevat.Bij de weerstandsspanningstest wordt gebruik gemaakt van hoge spanning om de isolatie van het product onder druk te zetten om te bepalen of de isolatiesterkte van het product voldoende is om overmatige lekstroom te voorkomen.De lekstroomtest is bedoeld om de lekstroom te meten die door het product stroomt onder normale en enkele fouttoestanden van de voeding wanneer het product in gebruik is.
A: Het verschil in ontlaadtijd hangt af van de capaciteit van het geteste object en het ontlaadcircuit van de weerstandsspanningstester.Hoe hoger de capaciteit, hoe langer de benodigde ontlaadtijd.
A: Klasse I-apparatuur betekent dat de toegankelijke geleiderdelen zijn aangesloten op de aardgeleider;wanneer de basisisolatie faalt, moet de aardingsbeschermingsgeleider de foutstroom kunnen weerstaan, dat wil zeggen dat wanneer de basisisolatie faalt, de toegankelijke delen geen onder spanning staande elektrische delen kunnen worden.Simpel gezegd is de apparatuur met de aardingspin van het netsnoer een Klasse I-apparatuur.Klasse II-apparatuur vertrouwt niet alleen op "basisisolatie" om te beschermen tegen elektriciteit, maar biedt ook andere veiligheidsmaatregelen zoals "dubbele isolatie" of "versterkte isolatie".Er zijn geen voorwaarden met betrekking tot de betrouwbaarheid van beschermende aarding of installatieomstandigheden.
